Ανεξετάσεις Ιουνίου

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΠΟΥΜΠΟΥΡΗ*

Ειδικά όσον αφορά την πρόταξη των ανεξετάσεων για τον Ιούνιο και με την σκοπούμενη τελετουργία καλύτερης προετοιμασίας των ανεξεταστέων με θεσμοθετημένα μαθήματα εντός σχολείου, είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι στοιχειώδεις γνώσεις από την αλφαβήτα της Συμπεριφορικής Ψυχολογίας θα έπρεπε να αποτρέψουν από αυτό το εγχείρημα και να οδηγήσουν σε σοφότερες σκέψεις. Συγκεκριμένα:

• Θα ευτελισθεί στη συνείδηση πολλών μαθητών η τετράμηνη περίοδος διδασκαλίας, αφού θα αντιπαραβληθεί με ένα "ποιοτικά ανώτερο" δεκαήμερο μαθημάτων. Αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις μόνο στο μαθησιακό επίπεδο, αλλά και στο συμπεριφορικό. Μη παρακολουθώντας την "ποιοτικά υποδεέστερη" και ποσοτικά επαχθέστερη τετράμηνη ροή μαθημάτων, μοιραία, παιδιά είναι, θα παρασυρθούν σε παρενόχληση της διδασκαλίας.
• Θα συμβεί κατά κόρον, αποτυχόντες μαθητές μετά από τη μαγική προετοιμασία να πάρουν πολύ ψηλότερο βαθμό από μαθητές που πέτυχαν με την πρώτη προσπάθεια. Παρενέργειες θα επισυμβούν από όλες τις ομάδες επηρεαζομένων, ακόμα και από μαθητές που από την πρώτη φορά θα πάρουν ψηλές βαθμολογίες (π.χ. 16 και άνω) με το επιχείρημα –βάσιμο ή αβάσιμο δεν έχει σημασία στο τι αισθάνεται και πώς με βάση αυτό αντιδρά ένα παιδί–, ότι το δεύτερο εξεταστικό δοκίμιο ήταν πιο εύκολο και ότι με βάση αυτό θα έπαιρναν ακόμα πιο ψηλό βαθμό.
• Θα υπάρξουν παρενέργειες στο χώρο του διδακτικού προσωπικού και στο πώς αυτό το προσωπικό κωδικοποιείται στη συνείδηση του μαθητικού πληθυσμού σε σχέση με το ρόλο του στη συνήθη ροή των μαθημάτων, στη μαγική διδασκαλία των δέκα εργάσιμων ημερών, στη συγκρότηση του πρώτου εξεταστικού δοκιμίου και στη συγκρότηση του δεύτερου. Η κωδικοποίηση καθηγητών εκ μέρους των αδιάφορων και συνεχώς αμέτοχων και ενοχλητικών μαθητών θα έχει μοιραίες επιπτώσεις παντού.

Είναι παράλογο, κάποια παιδιά να έχουν μια εξέταση και άλλα δύο εξετάσεις. Ακόμα και αν θεσμοθετηθούν δυο εξετάσεις για όλους, θα ανοίξει άλλος ασκός του Αιόλου.

Υπάρχουν λοιπόν σοβαρά ατοπήματα ίσης μεταχείρισης παιδιών και δικαιοκρισίας που θα φέρουν κοινωνική φόρτιση και παρενέργειες, αλλά, ωχ αδελφέ, μετά από μερικά χρόνια που δεν θα είμαστε στο υπουργείο, ας τα βρουν και ας τα αντιμετωπίσουν οι άλλοι. Οι ιθαγενείς ξεχνούν εύκολα.

Έχουμε λοιπόν από τη μια ένα υπουργείο που καμώνεται πως δεν κάνει άσκηση επί χάρτου εφαρμόζοντας απλές, δοκιμασμένες και ακλόνητες αρχές Ψυχολογίας και από την άλλη μιαν κοινωνική πίεση που εκφράζεται κυρίως από γονείς και μαθητές.

Όσον αφορά το υπουργείο θέλω να είμαι δίκαιος. Υπάρχει περισσότερη ευθύνη στην πολιτική ηγεσία και λιγότερη στους υπηρεσιακούς. Λείπει δυστυχώς η κοινή παγκομματική πολιτική για την παιδεία που δυστυχώς δεν στοχοθετήθηκε από κανένα μέχρι σήμερα.

Οι γονείς δυστυχώς απομονώνουν την επιφάνεια των προβλημάτων της παιδείας και δείχνουν να επιδιώκουν ένα ευχάριστο, ανέξοδο και ανώδυνο δαντικό καθαρτήριο ή έστω το σφουγγάρι που οραματίζεται ο Καζαντζάκης να καθαρίζει αμαρτήματα.

*Εκπαιδευτικός