ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΥ*
Όπως αναφέρεται και στο άρθρο με τίτλο: Εκδήλωση στήριξης της «Παιδικής Εξοχής», ενός έργου ζωής του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου (https://www.ant1live.com/koinonia/549803_ekdilosi-stirixis-tis-paidikis-exohis-enos-ergoy-zois-toy-lykeioy-ellinidon), την 24η Μαΐου 2023, το νέο διοικητικό συμβούλιο του ΛΕΑ, διοργάνωσε στην οικία της προέδρου του, κας Θωμαΐδου, εκδήλωση με στόχο την συντήρηση, αλλά και την αναβάθμιση της ιστορικής πλέον Παιδικής Κατασκήνωσης, του ΛΕΑ στην Αγία Νάπα.
Η εκδήλωση ήταν μια μοναδική εμπειρία συνάθροισης των Αμμοχωστιανών να συναντηθούν και να θυμηθούν παλιές όμορφες στιγμές, αλλά και φίλων τους που στήριξαν την εκδήλωση, είτε ως δωρητές, είτε ως φιλοξενούμενοι, με σημαντική την παρουσία των παιδιών της αείμνηστης κας Αγγελίδου.
Ο σημαντικός λόγος που με οδηγεί στο συγκεκριμένο κείμενο είναι η ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια και να χαιρετίσω την πρωτοβουλία της προέδρου και την σύμφωνη γνώμη του συμβουλίου, ώστε να ενισχυθεί η εθελοντική προσφορά για οικονομική στήριξη της παιδικής κατασκήνωσης, αλλά και να τονιστεί η ανάγκη επανασύνδεσης των δυνάμεων των Βαρωσιωτών, ώστε η φωνή να ακουστεί δυνατά «ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ», είμαστε ακόμα ζωντανοί και διεκδικούμαι κάθε σπιθαμή των εδαφών μας!
Η παιδική κατασκήνωση επί μακαριστής κας Κλαίρης Αγγελίδου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα δρώμενα φιλοξενώντας μαθητές από όλες τις επαρχίες, ψυχαγωγώντας τους με διάφορες εκδηλώσεις στο άτριο, δίνοντας χαρά με τις δημιουργικές εργασίες κάθε είδους: τραγούδι, ζωγραφική, θέατρο, παιγνίδια παραδοσιακά περιπάτους στη θάλασσα κ.ά., μια εμπειρία που δεν είχαν πολλά παιδιά, στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς.
Το ζεστό φαγητό που ετοιμαζόταν με πολλή αγάπη ήταν επίσης, μια απόλαυση που προσμετρούσε θετικά, κοινωνικοποιώντας τα παιδιά, στο κοινό τραπέζι της τραπεζαρίας δίνοντας την αίσθηση της ομαδικότητας, της ελευθερίας έκφρασης και της εκδήλωσης συναισθημάτων μεταξύ των νεαρών, αλλά και του προβληματισμού των ομαδαρχών και των διοργανωτών για την ανάγκη ύπαρξης του χώρου αυτού, της Παιδικής Κατασκήνωσης του ΛΕΑ.
Σήμερα τίθεται το ερώτημα, ποιος ο ρόλος του χώρου αυτού, όταν μετά από 50 χρόνια προσφυγιάς, οι θύμησες και οι εικόνες ξεθωριάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν και οι νεότερες γενιές «ενσωματώνονται» στις συνήθειες την κουλτούρα και τον τόπο που τους «φιλοξενεί», με κίνδυνο την αφομοίωση και τον εξαφανισμό κάθε στοιχείου, που δηλώνει τον τόπο καταγωγής.
Ναι, σήμερα επιβάλλεται ο άμεσος εκσυγχρονισμός της παιδικής κατασκήνωσής, ώστε να προσελκύει παιδιά όλων των ηλικιών τόσο αυτών με καταγωγή από την κατεχόμενη Κύπρο και μάλιστα Βαρωσιωτών, όσο και των υπολοίπων επαρχιών μας, αλλά και αλλοδαπών μαθητών με μεταναστευτική βιογραφία, με εμπειρίες παρόμοιες, που βίωσαν την παγκόσμια αθλιότητα των πολεμικών επιδρομών, σε ξένα εδάφη. Έτσι, μοιράζεται η εμπειρία, αναπτύσσονται δεσμοί και φιλίες μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να μοιράζεται το δράμα, να μειώνεται ο πόνος και να δυναμώνει η θέληση για αγώνα και επιστροφή. Ο εφησυχασμός, ότι όλα τελείωσαν και καμία πρόοδος δεν παρατηρείται, στο μεταναστευτικό ή το προσφυγικό, προσωπικά με συνθλίβει, γιατί η επερχόμενη γενιά πρέπει να γνωρίζει πως, όλα τελειώνουν όταν δεν υπάρχει πλέον μνήμη και ανάμνηση των εδαφών μας, που άδικα και άνανδρα ο κάθε «ισχυρός» της γης καταπατά. «Ο πιο σίγουρος τρόπος να τελειώσεις έναν πόλεμο είναι να ηττηθείς».George Orwell, 1903-1950 «1984»
*ΕΜΕ Μαθηματικών
