Η πρωτοφανής υπόθεση άρχισε από το 2008
Το Διοικητικό Δικαστήριο δικαίωσε για τρίτη συνεχή φορά στην προσφυγή του Ανδρέα Γεωργίου εναντίον της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας και ακύρωσε την προαγωγή του Γεώργιου Γαβριήλ (ΕΜ) στη θέση Επιθεωρητή Α΄ (Μέση Γενική Εκπαίδευση) για την Τέχνη.
Ο Γεωργίου (αιτητής) προσέβαλε τη νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση (ΕΕΥ) , η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας την 1/11/2013 και με την οποία κατόπιν επανεξέτασης, προήγαγε αναδρομικά από 1/2/2008.
Τα πραγματικά γεγονότα της περίπτωσης, είναι σε συντομία τα ακόλουθα:
«Εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ("ΕΕΥ") ημερομηνίας 28/1/2008 να προάξει το Ε/Μ, ο αιτητής, ο οποίος είχε αποκλειστεί επειδή θεωρήθηκε ότι δεν κατείχε βασικό προσόν, κατεχώρησε προσφυγή. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφαση του στην Ανδρέας Γεωργίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, προσφυγή αρ. 403/2008, ημερομηνίας 29/6/2009, ακύρωσε την προαγωγή του Ε/Μ. Ο λόγος ακύρωσης αφορούσε στην αυθαίρετη και λανθασμένη από μέρους της ΕΕΥ ερμηνείας του όρου "Εκπαιδευτική Υπηρεσία" με στενότερη έννοια, ήτοι ως "Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία της Κύπρου", που είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστεί ο αιτητής.
Κατά την επανεξέταση που ακολούθησε, η ΕΕΥ στη συνεδρία της με ημερομηνία 2/9/2009, θεώρησε τον αιτητή προσοντούχο και τον κάλεσε σε προφορική συνέντευξη ενώπιον της. Σε σχέση με τους άλλους δύο υποψήφιους, η ΕΕΥ αποφάσισε να ληφθεί υπόψη η κρίση της για την απόδοση τους στη συνέντευξη που έγινε στην αρχική διαδικασία, εφόσον αυτή δεν είχε κριθεί νομικά ελαττωματική. Ακολούθησε η συνεδρία της ΕΕΥ ημερομηνίας 8/9/2009, κατά την οποία επελέγη το Ε/Μ ως ο καταλληλότερος.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του στην Ανδρέας Γεωργίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, προσφυγή αρ. 1708/2009, ημερομηνίας 5/7/2013, έκανε αποδεκτή την προσφυγή του αιτητή και ακύρωσε την προαγωγή του Ε/Μ.
Κατά την επανεξέταση που ακολούθησε, η ΕΕΥ στη συνεδρία της ημερομηνίας 2/9/2009, έκρινε τον αιτητή προσοντούχο και τον κάλεσε σε προφορική εξέταση ενώπιον της. Για τους άλλους δύο υποψήφιους, η ΕΕΥ είχε λάβει υπόψη της την κρίση της για την απόδοση τους στη συνέντευξη, που έγινε στην αρχική διαδικασία, εφόσον αυτή δεν είχε κριθεί νομικά ελαττωματική. Στην προφορική εξέταση, ο αιτητής αξιολογήθηκε από την πλειοψηφία της Επιτροπής ως "Καλός" και από τη μειοψηφία ως "Σχεδόν Εξαίρετος". Τελικά επελέγη το Ε/Μ ως καταλληλότερο.
…….
«Καταρχήν, θα πρέπει να αναφέρω, ότι έχω συγκρίνει το σκεπτικό της απόφασης της ΕΕΥ που είχε παραθέσει κατά την προηγούμενη διαδικασία, με το σκεπτικό της παρούσας διαδικασίας. Η ΕΕΥ στο μεγαλύτερο μέρος, επαναλαμβάνει το ίδιο ακριβώς σκεπτικό με ελάχιστες διαφορές, το οποίο είχε οδηγήσει στην ακύρωση της τότε προσβαλλόμενης απόφασης.
Ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Πασχαλίδης, αφού επεσήμανε:
α) Την "ελαφρά μεν πλην όμως σταθερή υπεροχή του αιτητή σε αξιολογήσεις κατά τα τελευταία έτη", "που τηρουμένων των υπολοίπων παραγόντων της αξίας, μικρές διαφορές που εμφανίζονται σταθερά στα πρόσφατα έτη αξιολόγησης αποκτούν τη δική τους σημασία",
β) "Στα προσόντα ορθά διαπιστώθηκε ότι, αιτητής και Ε/Μ ήταν προσοντούχοι και μεταξύ τους ισοδύναμοι",
γ) "Στην αρχαιότητα είχε προβάδισμα ο αιτητής",
κατέληξε, εξετάζοντας τον ισχυρισμό του αιτητή ότι δόθηκε από την Επιτροπή υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις, ότι δεν τυγχάνει εφαρμογής στην προκείμενη περίπτωση η καθιερωμένη αρχή της νομολογίας μας, ότι σε υψηλόβαθμες θέσεις μπορεί να προσδοθεί αυξημένη βαρύτητα στο αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης και ότι η αρχαιότητα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού όπως ανέφερε, "η παραπάνω θέση της νομολογίας δεν τυγχάνει εφαρμογής όπου ο υποψήφιος που υπερέχει σε αρχαιότητα, δεν υστερεί σε αξία".
Τέλος το Δικαστήριο, αναφερόμενο στην υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα, καταλήγει ότι "προκύπτει κατά τεκμήριο υπεροχή του τελευταίου σε πείρα" και ότι η Επιτροπή "δεν αξιολόγησε αυτοτελώς, ως όφειλε, την πείρα των υποψηφίων", ούτε ασχολήθηκε με τα συγκεκριμένα στοιχεία του προσωπικού φακέλου του αιτητή που αφορούσαν την προηγούμενη εκπαιδευτική του υπηρεσία σε σχολεία της Αθήνας από το 1983-1996.
Κρίνω ότι η ΕΕΥ, επαναλαμβάνοντας σχεδόν το ίδιο λεκτικό, το οποίο κρίθηκε ότι έπασχε και το οποίο οδήγησε σε ακύρωση την προηγηθείσα απόφαση της, παραβίασε το δεδικασμένο το οποίο προέκυψε από την ακυρωτική απόφαση. Επανέλαβε νομολογία που κρίθηκε ότι δεν εφαρμόζεται στην προκείμενη περίπτωση, παρέλειψε να αξιολογήσει την πείρα των υποψηφίων και δεν προέβη σε καμία αναφορά στην πείρα του αιτητή και την προηγούμενη εκπαιδευτική του υπηρεσία, ως το Δικαστήριο υπέδειξε.
Σύμφωνα με την νομολογία (βλ. Πιερής v. Δημοκρατίας (1983) 3 ΑΑΔ 1054, 1066), το δεδικασμένο στην Κυπριακή έννομη τάξη έχει συνταγματική ισχύ δυνάμει του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος και εφόσον η ύπαρξη δεδικασμένου καταδειχθεί, επιβάλλεται η συμμόρφωση με αυτό στην έκταση που κατά την ερμηνεία του καλύπτει (βλ. Κλεάνθης Ηλία Γεωργίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 349). Εν προκειμένω και στην βάση των όσων έχουν εκτεθεί, οι καθ' ων η αίτηση δεν έχουν συμμορφωθεί με το δεδικασμένο.
Κατά συνέπεια, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Επιδικάζονται €1300 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α, υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
Ολόκληρη η πρωτοφανής υπόθεση στο πιο κάτω έγγραφο
