ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ*
Αυτό που ζει σήμερα η κυπριακή κοινωνία δεν είναι τίποτα άλλο από την επίθεση του κεφαλαίου, συσσωρευμένου και τεράστιου, ντόπιου και ξένου, που στο βωμό να συσσωρεύσει περισσότερη αξία στην κατοχή του διαλύει στο πέρασμα του την αξιοπρέπεια του ίδιου του λαού μας. Εμένα, εσένα, του δικού σου ανθρώπου του δικού μας ανθρώπου, εμάς όλων των ταπεινών της γης όπως τραγουδάει και ο Κώστας Χατζής.
Σε αυτή τη αδίστακτη επίθεση που γίνεται σήμερα, που στο πέρασμα της ξηλώνεται η δημόσια δωρεάν υγεία, η δημόσια δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα στην εργασία, η εργασία με δικαιώματα και οδηγούμαστε στον εργασιακό μεσαίωνα, οφείλει η κυπριακή κοινωνία να οργανωθεί για να αμυνθεί για να μπορέσει να οργανώσει και την αντεπίθεση της που θα ανατρέψει τη θνησιγενή πορεία της κοινωνίας που ξένοι και ντόπιοι επιβάλουν.
Την ώρα της άμυνας, το ελάχιστο που πρέπει να πράξουμε εμείς όλοι, που διαφωνούμε και αγανακτούμε με την τροπή που πήραν τα πράγματα, είναι να δώσουμε τα χέρια και ενωμένοι να τους αντιμετωπίσουμε σαν μια ομάδα που αγωνίζεται σε ομαδικό άθλημα. Καμιά ομάδα που αγωνίζεται, είτε στο μπάσκετ είτε στο ποδόσφαιρο, την ώρα της άμυνας δεν επιρρίπτει ευθύνες στον ένα που κάνει το όποιο λάθος, αντίθετα όλοι μαζί προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα επωμιστούν το μοιραίο.
Οι σημερινοί κυβερνώντες, με μαεστρία και ως καλοκουρδισμένο ρολόι, με τους υπερασπιστές της τα ΜΜΕ, καταφέρνουν να δημιουργούν σε όλους εμάς στη βάση τη διχόνοια των εργαζομένων και την ανάγκη να επιρρίψουμε ευθύνες ο ένας στον άλλο μόνο από την πολιτική ταυτότητα του κάθε ενός. «Να μην ακούει κανείς κανένα!» «Ο κάθε ένας μόνος του!»
Μαζί δεν τα φάγαμε πάντως, ούτε ο αριστερός εργαζόμενος, ούτε ο δεξιός, ούτε ο κεντρώος. Μαζί πάντως δεν μοιραστήκαμε τα κέρδη τους, αντιθέτως μαζί καλούμαστε να πληρώσουμε τη ζημιά τους. Δεν ευθύνεται κανένας μα κανένας εργαζόμενος για το γεγονός ότι οι τράπεζες πτώχευσαν λόγω της έκθεσης τους στα ελληνικά ομόλογα και στο γεγονός ότι έπαιζαν κουμάρι τις καταθέσεις ενός ολόκληρου λαού για να αισχροκερδήσουν οι ιδιοκτήτες τους.
Τι πρέπει να κάνουμε; Να τερματίσουμε αυτή την στιγμή την ατέρμονη συζήτηση του ποιος φταίει και να οργανώσουμε την άμυνα και την αντεπίθεση μας και να αφήσουμε το ποιος φταίει για το μετά. Προφανώς και έχει τεράστια σημασία γιατί φτάσαμε ως εδώ. Αλλά τώρα δίνουμε αγώνα επιβίωσης, όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Δίνεις αγώνα για το αν θα έχεις δουλειά αν θα σου μείνει το σπίτι. Αυτό είναι το κύριο και όχι το ποιος φταίει.
Το λέω αυτό φίλε, γιατί για να είμαι ειλικρινής και με κανένα στοιχείο δογματισμού, όσο και αν προσπαθείς να με πείσεις ότι φταίει ο Χριστόφιας, εμένα προσωπικά δεν θα με πείσεις. Όχι γιατί δεν έκανε λάθη, ουδείς αλάνθαστός, αλλά επειδή θεωρώ ότι αυτό που ζεις σήμερα είναι σύμφυτο με το σύστημα και τους νόμους του, που ακόμα και ο Μαρξ να ήταν κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν θα το σταματούσε από το να εξελιχθεί σε περίοδο κρίσης του καπιταλισμού και με τα όσα έπραξαν οι τραπεζίτες για χάρη της μεγιστοποίησης των κερδών τους.
Αυτή την ώρα πρέπει να βρεθούμε ταξικά πλάι ο ένας στον άλλο. Ο κάθε ένας με την τάξη του! Επίθεση αυτοί για τα κέρδη τους, άμυνα και αντεπίθεση ενωμένη οργανωμένη και μαζική εμείς! για περιφρούρηση των δικαιωμάτων μας για επανάκτηση των όσων απωλέσαμε και περεταίρω πρόοδο. Να μην θυσιάσουμε άλλα δικαιώματα μας για χάρη της μεγιστοποίησης των κερδών τους. Να τερματίσουμε την επίθεση που εξαπέλυσε το συσσωρευμένο κεφάλαιο που συνεχώς απαιτεί φιλικότερο περιβάλλον επένδυσης, δηλαδή όσο το δυνατό χαμηλότερο κόστος παραγωγής για περισσότερα κέρδη.
Ας δούμε τι η Τρόικα επιβάλει και αποδέχεται η Κυβέρνηση και ας αντισταθούμε. Ας θέσουμε πάνω από όλα την αξιοπρέπεια μας και το καλό του λαού μας και ας δώσουμε τα χέρια. Ας οργανώσουμε την πάλη μας, με ένα και μοναδικό γνώμονα, την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας. Μόνο έτσι θα τους τρομάξουμε, μόνο έτσι θα τους σταματήσουμε. Δεν είναι η ψήφος και τα ποσοστά τα πάντα, στη δική μας αντίληψη, είναι ο αγώνας η ουσία και εκεί θα γεννηθεί η αξιοπρέπεια του λαού και η πρόοδος.
Καλή αντάμωση λοιπόν στο δρόμο! που θα είναι μακρύς δύσκολος και επίπονος, όπως ήταν πάντα άλλωστε! Και δεν δικαιούται να λείπει κανείς που θεωρεί ότι το 2013 δεν μπορεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια να βιάζεται, δεν μπορεί ο άνθρωπος να δουλεύει από το πρωί ως τη νύκτα για ένα κομμάτι ψωμί, δεν μπορεί ο άνθρωπος να μην μορφώνεται γιατί δεν κρατά λεφτά! Δεν μπορεί να παίζεται η ζωή του οποιουδήποτε κορώνα γράμματα γιατί θα σκέφτεται διπλά και τριπλά το αν θα επισκεφτεί το νοσοκομείο γιατί είναι άρρωστος και δεν έχει λεφτά. Το φετινό φθινόπωρο, να γίνει το πιο θερμό από τον παλμό και τους αγώνες μας για να νικήσουμε τον αγώνα της επιβίωσης.
*Επικεφαλής Προοδευτικής Κ.Φ
