Ρεαλισμός Vs Εικονική πραγματικότητα


ΤΗΣ ΓΑΒΡΙΕΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ*

Αν με ρωτούσε κανείς τι θυμάμαι από τα σχολικά μου χρόνια, θα του έλεγα ποιοι ήταν οι αγαπημένοι μου δάσκαλοι, τα αστεία που έλεγαν και το πόσο όμορφα και ευχάριστα περνούσαμε τις ώρες μας στο σχολείο. Την ευγένεια αλλά και την ικανότητα να χειρίζονται με διακριτικότητα κάποιες καταστάσεις, ώστε να μην μας προσβάλουν ή να μας στιγματίσουν, αλλά και να μας μεταλαμπαδεύσουν γνώσεις και στάσεις ζωής που θα μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους. Και τους ευχαριστώ τόσο γι’ αυτό.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Έγινα κι εγώ εκπαιδευτικός και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο γι’ αυτά τα παιδιά που μας τα εμπιστεύονται οι γονείς τους να τα διδάξουμε και να τα φροντίζουμε. Κάθε μέρα προσπαθώ με κάθε τρόπο να ετοιμάσω ένα μάθημα που να τους προσελκύσει το ενδιαφέρον κι ας τσαλακώνομαι, κι ας δεν νιώθω και τόσο καλά κι ας κάνω όσες«μεταμφιέσεις» χρειάζονται λες κι έχουμε ολόχρονα καρναβάλια. Αυτό που μετράει για μένα είναι τα χαρούμενα μουτράκια που συναντώ κάθε πρωί να παραμένουν χαρούμενα και μετά το τέλος του σχολικού χρόνου.

Δυστυχώς, αυτό όπως φαίνεται δεν είναι αρκετό, αφού κάποιοι θεώρησαν πως δεν είμαστε οι καλύτεροι εκπαιδευτικοί που θα μπορούσε να παρέχει το κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα. Οπόταν τι πιο καλό, σύμφωνα πάντα με τη σοφή άποψή τουςνα αποστηθίσουμε εκατοντάδες σελίδες θεωρίας και να παρακαθίσουμε σε εξετάσεις που θα αναδείξουν δήθεν τους αρίστους των αρίστων!!! Με λίγα λόγια, όποιος καταφέρει και αποστηθίσει την «ύλη» είναικαι ικανότατος δάσκαλος;Κάποιοι ξεχνούν πως το λειτούργημα αυτό κυρίως βασίζεται στην ικανότητα του εκπαιδευτικού να μεταδίδει γνώσεις. Και για να μεταδώσει κάποιος γνώσεις και να είναι αποτελεσματικός, πρέπει  πρώτα πρώτανα είναι αρεστός, συμπαθής και να έχει την υπομονή με τις απαραίτητες δεξιότητες επικοινωνίας, ώστε να πετυχαίνει τα επιθυμητά μαθησιακά αποτελέσματα.

Για να μας πείσουν κιόλας πως μέσω των εξετάσεων αυτών, μπορούν να φανούν τα χαρακτηριστικά αυτά ενός αποτελεσματικού εκπαιδευτικού, μας είπαν πως οι εξετάσεις θα περιέχουν προσομοιώσεις. Άραγε μπήκαν ποτέ σε σχολείο να δουν τι κατάσταση επικρατεί; Πόσα προβλήματα αντιμετωπίζουμε καθημερινά; Βία, παραβατικότητα, μαθησιακές δυσκολίες που αδυνατεί το σύστημα να αντιμετωπίσει γιατί απλά δεν υπάρχουν χρήματα για διορισμούς εκπαιδευτικών… λένε… ενώ χρήματα για να στηθεί όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου για να γίνουν εξετάσεις με μηδαμινές σχεδόν προσλήψεις, υπάρχουν. Και οι μηδαμινές αυτές προσλήψεις θα φέρουν αυτή τη μεγάλη αλλαγή και τα τρομερά  δήθεν αποτελέσματα με τα οποία χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου για να μην αντιδρά!

Αφού τόσο καιρό αγνοούν τον κώδωνα του κινδύνου που τους κρούουν οι εκπαιδευτικές μας οργανώσεις για  τον νέο τρόπο προσλήψεων εκπαιδευτικών, θα τους πρότεινα να δουν την ταινία Sully, όπου ο πιλότος κατάφερε να σώσει τους επιβάτες που βρίσκονταν στην πτήση του, βασισμένος στη δύναμη του μυαλού και τη μεγάλη εμπειρία του κι όχι σε ένα εγχειρίδιο που  απλά αποστήθισε για να γίνει πιλότος. Και παρόλο που οι ειδήμονες έφτιαξαν τις καλύτερες προσομοιώσεις για να αποδείξουν πως έκανε λάθος χειρισμούς, στην πορεία διαφάνηκε πως έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να σώσει τις ανθρώπινες ζωές για τις οποίες ο ίδιος ήταν υπεύθυνος.

Μπορεί εμείς ως εκπαιδευτικοί να μην έχουμε στα χέρια μας ακριβώς τις ζωές των παιδιών στην κυριολεξία, αλλά έχουμε να πλάσουμε και να διαμορφώσουμε ανθρώπινες ψυχές που κρέμονται από τα χείλη μας. Καμιά προσομοίωση και καμιά εικονική πραγματικότητα δεν θα μπορέσει να αποφασίσει ποιος θα είναι ο καλύτερος εκπαιδευτικός. Γιατί καλύτερος εκπαιδευτικός είναι αυτός που διαλέγουν τα ίδια τα παιδιά κι όχι αυτός που θα πετύχει απαραίτητα σε μια εξέταση! Ο καθένας από εμάς έχει αποδείξει ποιος είναι μέσα από δεκάδες εξετάσεις πριν γίνει και για να γίνει δάσκαλος.

Το παραμύθι πως τάχα θα επιλέξουν τους άριστους των αρίστων με το νέο σχέδιο διορισμών ας το πουλήσουν αλλού.

*Συμβασιούχος Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










134