Μια αποτίμηση και μια υποχρέωση

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΤΙΝΗ*

Έχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια, όταν τέλος του 2010 ετοιμάστηκε η πρόταση για την ηλεκτρονική διενέργεια αντικαταστάσεων. Ήταν μια περίοδος όπου, για να εξασφαλίσει κάποιος/α αντικαταστάτης μια αντικατάσταση, έπρεπε να αναμένει τηλεφώνημα, να μάθει τις αντικαταστάσεις, να ξαναπάρει πίσω τηλέφωνο μετά από λίγα λεπτά και να επιλέξει ποιαν αντικατάσταση επιθυμούσε. Και ακολούθως, για τις υπόλοιπες αντικαταστάσεις, να τηλεφωνήσουν στον επόμενη/η συνάδελφο…

Ήταν τότε που, συζητώντας με διάφορους επηρεαζόμενους συναδέλφους (μόνιμοι σήμερα οι πλείστοι), υπήρξε κατάληξη στη διατύπωση μιας ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ και ΛΕΠΤΟΜΕΡΟΥΣ πρότασης. Η πρόταση αυτή κατέληξε να συζητηθεί ενώπιον της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής, στα μέσα του 2011. Πρόταση πραγματιστική, μακριά από λαϊκισμούς, με δυνατότητα εφαρμογής στην πράξη και πολλά άλλα.

Φυσικά, η πρόταση αυτή δεν υιοθετήθηκε αμέσως. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Και ευτυχώς, έστω αργά (μερικές βδομάδες πριν το πρώτο κλείσιμο για τον κορονοϊό) υιοθετήθηκε και εφαρμόστηκε με πρωτοβουλία της αρμόδιας αρχής. Ευτυχώς, γιατί με το άνοιγμα τότε των σχολείων, υπήρξαν ανάγκες εν μια νυκτί για 400+ αντικαταστάσεις. Εννοείται ότι, αν ακόμη είχαμε τηλέφωνο, οι 400+ αντικαταστάσεις θα χρειάζονταν μήνες για να δοθούν…

Σήμερα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα βρίσκεται ενώπιον μιας νέας πρόκλησης: το τι θα γίνει μετά το 2027. Όπως αναφέραμε ξεκάθαρα στις διάφορες συναντήσεις, μετά το 2027 θα έχουμε ανάγκες που η υφιστάμενη νομοθεσία (αν παραμείνει ως έχει) δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει.

Την ίδια στιγμή, προτάξαμε και την ανάγκη για ΜΗ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ. Για αυτό και έγκαιρα καταθέσαμε την πιο πάνω θέση, έτσι ώστε να αποτρέψουμε στην πράξη τυχόν διατάραξη της συναδελφικής αλληλεγγύης παράλληλα με την υποχρέωση μας να ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΉΣΕΙΣ το καλώς νοούμενο συμφέρον των μελών της ΠΟΕΔ και της εκπαίδευσης.

Όλα αυτά, όμως, πρέπει να γίνουν μακριά από ανεφάρμοστες ή αντισυνταγματικές προτάσεις. Γιατί, αλλιώς, το μόνο θύμα θα είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα (αφού θα έχουμε έλλειψη εκπαιδευτικών). Και, βάζοντας τα πράγματα σε μια ορθολογική βάση, οφείλουμε να αναφέρουμε τα ακόλουθα:

1. Για να είναι συνταγματική η όποια πρόταση, πρέπει να προέλθει από την εκτελεστική εξουσία ή να έχει τη συγκατάθεσή της.
2. Πολλά κόμματα, στις συναντήσεις που είχαμε, μας έχουν αναφέρει ότι αναμένουν τις κυβερνητικές προτάσεις.

Εμείς, ως ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορία, είμαστε εδώ και μήνες έτοιμοι να καταθέσουμε απόψεις και συγκεκριμένη πρόταση. Για να έχει όμως, αξία και σημασία, επιβάλλεται να ξεκινήσει διάλογος με την Εκτελεστική Εξουσία.

Και να κλείσω αυτό το άρθρο με μια προσωπική ανάγκη έκφρασης: στον όσο καιρό ασχολούμαι με τα συνδικαλιστικά, πάντοτε προτείναμε λύσεις. Ακριβώς γιατί δεν λαϊκίζουμε, πάντα υπεύθυνα και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και στο καλώς νοούμενο συμφέρον του κλάδου μας. Χωρίς παρωπίδες ή ψηφοθηρικές τάσεις.

*Εκπαιδευτικός