Εισήγηση του Ανώτερου Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στην Ημερίδα με θέμα: «Τελικό Στάδιο της Ζωής και Ανακουφιστική Φροντίδα»
Οι αγώνες του ανθρώπου για ζωή, από αρχεγονίας, ίσως να μην είναι τελικά κάτι άλλο από την αέναη μάχη του με τον θάνατο και το ευτελές. Στις μέρες μας, ο επανακαθορισμός της έννοιας του θανάτου αποτελεί κεντρική συντεταγμένη για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ζωής τους
Αυτό τονίστηκε μεταξύ άλλων από τον Καθηγητή Κωνσταντίνο Ν.Φελλά, Ανώτερο Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, στην εμπνευσμένη εισήγησή του στην Ημερίδα με θέμα: «Τελικό Στάδιο της Ζωής και Ανακουφιστική Φροντίδα» που συνδιοργάνωσαν πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία στη Λευκωσία, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής Κύπρου (ΕΕΒΚ), ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Νοσηλευτών και Μαιών.
Ο Καθηγητής Φελλάς, επισήμανε πως «θα πρέπει να ανατρέξουμε στις βασικές αρχές που διέπουν την αντιμετώπιση του θανάτου ως μέρος της καθημερινότητας μας, την ταπεινή αποδοχή του ανθρώπινου πεπρωμένου, της ανθρώπινης θνητότητας και της ευάλωτης φύσης μας». Συνέχισε τονίζοντας πως στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον θάνατο έγκειται η απόδοση του υπέρτατου σεβασμού προς τη ζωή και τη θαυμαστή πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης της ύπαρξής μας.
Ο ομιλητής, υπό την ιδιότητα και του προέδρου της ΕΕΒΚ, ανέφερε την πρόσφατη ανακίνηση του ζητήματος της ευθανασίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και την κατάθεση πρότασης νόμου που να διέπει τον ιατρικώς υποβοηθούμενο τερματισμό της ζωής ενός ανθρώπου, λέγοντας πως αυτό παραπέμπει ξανά στη θεώρηση του θανάτου ως αναπόσπαστο συστατικό της καθημερινότητας μας. «Δημογραφικοί, πολιτισμικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες εισέρχονται στην προσπάθεια κατανόησης της μεγαλύτερης αλήθειας μας, όπως χαρακτηρίστηκε, ή του μεγαλύτερου φόβου που αντιμετωπίζει η κάθε μορφή ζωής», είπε, προσθέτοντας πως αυτό παρατηρείται ακόμα και στις μέρες της σύγχρονης επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου του 21ου αιώνα, που επιχειρεί αδιάλειπτα να αλλάξει ριζικά τη στάση της σύγχρονης κοινωνίας και των επιστημόνων της υγείας απέναντι σε ασθενείς και τη σχέση τους με τον επικείμενο φυσικό θάνατο.
«Έχουμε τελικά αποδομήσει το ταμπού του θανάτου;» αναρωτήθηκε. Για να υπενθυμίσει πως η νηπενθής πραγματικότητα της κοινωνίας σήμερα χρωματίζεται έντονα ή ακόμη εντονότερα από την άρνηση της θλίψης, του πόνου και της οδύνης που προκαλούνται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του θανάτου που τροφοδοτείται εν μέρει από την προσπάθεια της εκλογίκευσης του αναπόφευκτου τέλους.
Στην Ημερίδα επισημάνθηκε πως έφτασε η ώρα να θέσουμε σε δημόσιο διάλογο το θέμα της ζωής και του θανάτου. Τονίσθηκε το τεράστιο έργο των νοσηλευτών, έγινε αποδεκτό πως σε αυτό το ζήτημα δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, και πως η ανακουφιστική φροντίδα δεν πρέπει να είναι υποκατάστατο της ευθανασίας.
«Ο άνθρωπος χρειάζεται την υποστήριξη ενός στιβαρού πλέγματος συναποτελούμενου από τις βάσεις της επιστήμης, της κοινωνικής διεργασίας προς τον θάνατο, της πνευματικής αναρρίχησης και της θρησκευτικής αποκατάστασης, προκειμένου να συνοψίσει στο τέλος της πορείας το βίωμα της ζωής και του επερχόμενου θανάτου επαναπροσδιοριστικά και λυτρωτικά, αποβάλλοντας την αβάσταχτη ματαιότητα που συνοδεύει τις απαξιωτικές για την ανθρώπινη ύπαρξη έννοιες της αρχής και του τέλους», υπέδειξε ο Ανώτερος Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Παρουσία της Υπουργού Υγείας Δρ. Πόπης Κανάρη, η οποία αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελεύθερης συναίνεσης, στο δικαίωμα της ζωής και στις αλματώδεις εξελίξεις στην ιατρική, της Επιτρόπου Διοίκησης και Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μαρίας Στυλιανού-Λοττίδη, της Βουλευτίνας Αλεξάνδρας Ατταλίδου, καθώς και εκπροσώπου της Εκκλησίας της Κύπρου και πολλών άλλων εκπροσώπων της κοινωνίας της Ιατρικής, ο Καθηγητής Ν. Φελλάς, χαιρέτησε την προώθηση νομοσχεδίου στη Βουλή για την Ανακουφιστική Φροντίδα, ενώ ενημέρωσε το κοινό λέγοντας πως το τελικό στάδιο της ζωής και τα σχετικά (βιο)ηθικά ζητήματα απασχολούν έντονα την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής Κύπρου, η οποία τα δυο τελευταία χρόνια επιχειρεί να συμβάλει ουσιαστικά και εποικοδομητικά στον δημόσιο διάλογο σχετικά με το τελικό στάδιο της ζωής, μέσα από μία σειρά από πρωτοβουλίες.
Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι: 1) η οριστικοποίηση της επίσημης θέσης/γνώμης αναφορικά με την ευθανασία, 2) η διεξαγωγή παγκύπριας έρευνας αναφορικά με τις στάσεις, γνώσεις και αντιλήψεις των Κυπρίων σχετικά με την ευθανασία, 3) η διεξαγωγή έρευνας ανάμεσα στα μέλη του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου σχετικά με την ευθανασία, και 4) η διεξαγωγή έρευνας ανάμεσα στα μέλη του Παγκύπριου Συνδέσμου Νοσηλευτών και Μαιών σχετικά με την ευθανασία.
«Η διεξαγωγή αυτής της Ημερίδας, είναι μέρος της συνολικής προσπάθειάς μας για την κατανόηση του μεγάλου ζητήματος της ανακουφιστικής φροντίδας» κατέληξε.
