ΤΗΣ ΑΣΤΕΡΩΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ
Σύμφωνα με την Οικουμενική διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 10ης Δεκεμβρίου του 1948, κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι ως προς την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, πολιτικών πεποιθήσεων και χωρίς διάκριση ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα και τη θρησκεία.
Βέβαια από πολύ ενωρίτερα οι κοινωνίες διεκδίκησαν την εξασφάλιση της αρμονικής τους υπόστασης μέσα από αξίες όπως είναι η ισότητα των πολιτών, η ανεξιθρησκία, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η ελευθερία της έκφρασης .
Το 1215 η περίφημη Magna carta Libertatum ( Ο Μεγάλος χάρτης των Ελευθεριών) απαιτεί από το βασιλιά να αποκηρύξει κάποια δικαιώματά του ,όπως για παράδειγμα αυτό της παράνομης φυλάκισης, καθώς και να δεσμευτεί διαμέσου του νόμου πως θα προστατεύονται οι υπήκοοί του.
Πολύ αργότερα με τη Γαλλική επανάσταση του 1789 άλλαξαν οι πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί και η ανθρώπινη σκέψη. Στις υποχρεώσεις του κράτους τέθηκαν για πρώτη φορά προς εφαρμογή νέα αιτήματα, όπως η ισότητα, η ελευθερία του ατόμου και της έκφρασης, η αδελφοσύνη. Θεμελιώθηκαν για πρώτη φορά τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, με την περίφημη Διακήρυξη του 1789.
( Déclaration des droits de l homme et du citoyen).H Διακήρυξη αυτή βασίστηκε στις αρχές του Διαφωτισμού που τάσσονταν υπέρ της ελευθερίας αντί της απολυταρχίας, υπέρ της ισότητας αντί των ταξικών διαφορών, υπέρ της ανεξιθρησκίας αντί του δογματισμού. Αυτή την εποχή, και συγκεκριμένα το 1762, ο Γάλλος φιλόσοφος Ρουσσώ γράφει το κοινωνικό συμβόλαιο( Le contrat social) στο οποίο θέτει ευφυή και ουσιώδη ερωτήματα γύρω από το κοινωνικό καθεστώς, το νομοθέτη, τα δικαιώματα, τα όρια της κυρίαρχης εξουσίας, το είδος της εξουσίας ,τις εκλογές κ.τ.λ
Tης Γαλλικής επανάστασης προηγήθηκε η Αμερικανική το 1775 και ακολούθησε η Ελληνική το1821 που αποδεικνύουν όλες τους περίτρανα πως οι άνθρωποι μόνο, όταν διεκδικούν, μπορούν να πάρουν .Δηλώνεται έτσι πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι αρετή που οδηγεί σε νίκες προάσπισης θεμελιωδών δικαιωμάτων. Όταν παραγνωρίζονται τα δικαιώματα των πολιτών είτε καταπατούνται από δυνάστες ή απολυταρχικές εξουσίες ή εισβολείς, η ιστορία επέδειξε πως οι λαοί οδεύουν προς επανάκτηση αυτών τους των δικαιωμάτων.
Τα τελευταία 50 χρόνια θεμελιώθηκαν επίσημα τα δικαιώματα των πολιτών μέσα από την Οικουμενική Διακήρυξή τους το 1948, αλλά και πιο πρόσφατα,το 2000 με την εκπόνηση ενός Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Η Παιδεία οφείλει να προάγει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να διδάσκει την υπεράσπισή τους.
Μέσα στις σημερινές πολιτισμικές κοινωνίες, όπου ζούμε, δημιούργημα της παγκοσμιοποίησης και της εύκολης μετακίνησης των πληθυσμών, οφείλουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά να μάθουμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα. Να σεβόμαστε τον πλησίον μας ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας ή χρώματος. Να σεβόμαστε τα δικαιώματα του άλλου. Πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ο καθένας από εμάς, πως τα δικαιώματά μας τελειώνουν εκεί που αρχίζουν αυτά τού συνανθρώπου μας. Ας κάνουμε την ενσυναίσθηση τρόπο ζωής- δηλαδή να βάζουμε για λίγο τον εαυτό μας στη θέση του άλλου- και ας ευχηθούμε πως τα κράτη και οι κυβερνήσεις θα βρουν τρόπους επίλυσης των όποιων διαφορών τους, με ειρηνικό και αξιοπρεπή τρόπο για κάθε πολίτη.
Καθηγήτρια Γαλλικών / Μάστερ στη Διοίκηση
