ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ*
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής εκπαίδευσης ονειρεύομαι...ένα σχολείο με ξεκάθαρους στόχους και επιδιώξεις. Ένα σχολείο που να ξέρει ποιους μαθητές θέλουμε να διαμορφώσουμε για το μέλλον. Πώς δηλαδή θέλουμε να ‘ναι ο μαθητής που θα αποφοιτά από τα σχολεία μας, ποια εφόδια θα έχει που θα τον καθιστούν έτοιμο να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας;
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι κάθε τάξης θα ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να γνωρίζει ο μαθητής που ολοκληρώνει την κάθε τάξη, χωρίς να χρειάζεται να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια από την αρχή. Λίγους και εφικτούς στόχους, κατάκτηση συγκεκριμένου αριθμού γνώσεων, στάσεων και δεξιοτήτων με εμβάθυνση κι όχι επιφανειακά.
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...αναθεώρηση των υφιστάμενων κανονισμών λειτουργίας των σχολείων, συμπεριλαμβανομένων και των κανονισμών πειθαρχίας, έτσι που να συνάδουν με τα σύγχρονα δεδομένα και τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Κανονισμών που να αφορούν όλους όσοι έχουν σχέση με την εκπαίδευση (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς), να καθορίζουν το ρόλο και τα όρια του καθενός, αλλά να θέτουν και συνέπειες που ο καθένας θα υπόκειται ανάλογα με τις πράξεις του.
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...ένα έγχρωμο και όχι γκρίζο σχολείο, με άρτιες κτιριακές εγκαταστάσεις, με αίθουσες πολλαπλής χρήσης όπου δάσκαλοι και μαθητές να είναι σε θέση να διοργανώνουν τις εκδηλώσεις τους, τα παιδιά να ασχολούνται με θέατρο, αθλοπαιδειές και γενικά τη δική τους ψυχαγωγία. Κτίρια με αυλές και στεγασμένους χώρους στους οποίους να καταφεύγουν τα παιδιά και να προστατεύονται από τον ήλιο και τη βροχή. Κτίρια δηλαδή που να βοηθούν και όχι να παρακωλύουν τη μάθηση. Τάξεις με υπολογιστές και προβολείς που να κάνουν πιο ενδιαφέρον το μάθημα και γενικά, να συμβάλλουν στη βελτίωση και εμπέδωση της μάθησης.
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...σχολεία μιας ταχύτητας και όχι δύο ή τριών ταχυτήτων. Σχολεία που να δέχονται όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα της καταγωγής, θρησκείας ή ...οικονομικού υπόβαθρου των γονιών τους. Σχολεία που να μην γίνονται γκέτο ή να προκαθορίζουν το ποια παιδιά θα δέχονται και ποια θα απορρίπτουν, σχολεία που θα στηρίζονται στους υφιστάμενους κανονισμούς του ΥΠΠ σχετικά με τις εγγραφές μαθητών.
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...ανάδειξη του έργου που γίνεται μέσα στα σχολείακι όχι...παρουσίαση (ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ) μόνο των κακώς εχόντων. Οι δάσκαλοι και οι μαθητές του δημόσιου σχολείου παράγουν έργο, αλλά ένα πολύ μικρό μέρος του βγαίνει προς τα έξω. Ονειρεύομαι λοιπόν, να γίνει διάχυση αυτού του έργου και προς τα έξω. Να μάθει ο κόσμος το τι πραγματικά παράγεται στα σχολεία μας και μετά να κρίνει αυτό το έργο.
Ως εκπαιδευτικός της Δημοτικής Εκπαίδευσης ονειρεύομαι...κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει να ονειρεύομαι. Και εύχομαι να μπορέσουν κάποτε τα όνειρά μου για μια καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά μας, να επαληθευτούν...
*Υποψήφιος Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορίας
