ΤΟΥ ΠΟΛΗ ΑΝΙΦΤΟΥ*
Δεν πρόκειται για γραφική τοποθέτηση αλλά για ενημερωμένη και τεκμηριωμένη θέση.
Και εξηγώ:
Κάθε χρόνο τα ίδια παράπονα από τους εκπαιδευτικούς, τόσο των γυμνασίων όσο και των λυκείων. Συγκεκριμένα απογοητεύονται από την επίδοση των μαθητών τους στις τελικές εξετάσεις. “Έρχονται αδιάβαστοι. Οι αχάριστοι. Όλη τη χρονιά του είχα 19 και τώρα μου γράφει 4…κλαψ...”.
Μήπως οι μαθητές μας δείχνουν τον δρόμο; Γιατί να κουραστούν άσκοπα αφού έχουν ήδη περάσει τη χρονιά από τους βαθμούς των τετραμήνων; Και το σοφό Υπουργείο, προτείνει και δεύτερη εξεταστική στο ενδιάμεσο.
Έχω μερικές ερωτήσεις προς αυτούς που υπερθεματίζουν τις εξετάσεις:
1. Γιατί γίνονται τελικές εξετάσεις;
2. Πως αξιοποιούνται τα αποτελέσματα:
α) από τον μαθητή;
β) από τον εκπαιδευτικό;
γ) από τη σχολική μονάδα;
δ) από τη διεύθυνση μέσης εκπαίδευσης;
Αν δεν έχετε απαντήσεις τότε πρέπει να αναθεωρήσετε την υποστήριξή σας προς τον θεσμό των εξετάσεων.
Απάντηση στο πρώτο ερώτημα:
Η αξιολόγηση εξ ορισμού έχει κάποιο σκοπό:
1. Την διαβαθμισμένη κατάταξη
2. Τη βελτίωση της μάθησης-διδασκαλίας (επομένως αξιολογείται και ο μαθητής ΚΑΙ ο εκπαιδευτικός)
Α) Αν η διαβαθμισμένη κατάταξη δεν αξιοποιείται από τη σχολική μονάδα για σκοπούς βράβευσης των μαθητών ή των καθηγητών, ή από τη διεύθυνση του Υπουργείου για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ή των σχολικών μονάδων, τότε δεν χρειάζεται.
Β) Εφόσον ο μαθητής δεν μαθαίνει την ύλη κατά την περίοδο της μελέτης για τις εξετάσεις, αλλά φρεσκάρει τη μνήμη του, τότε οι εξετάσεις εξυπηρετούν μόνο αυτό το φρεσκάρισμα μνήμης, η οποία πάλι θα χαθεί μετά πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος. Τι εξυπηρετεί λοιπόν ως προς τη μάθηση; Αν δεν παίρνει το γραπτό στα χέρια του και να δει τα λάθη του πως βελτιώνεται μαθησιακά;
Απάντηση στο δεύτερο ερώτημα:
Εφόσον ο εκπαιδευτικός δεν θα διδάσκει και την επόμενη χρονιά τα ίδια παιδιά, πως θα αξιοποίηση των αποτελέσματα προς όφελος αυτών των παιδιών;
Γνωρίζετε πολλούς εκπαιδευτικούς που αναλύουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων με στατιστική ανάλυση και βγάζουν συμπεράσματα ως προς το δοκίμιο, τη μάθηση και εν τέλει την ποιότητα της διδασκαλίας τους με στόχο τη βελτίωση της;
Υπάρχουν πολλές σχολικές μονάδες που επιθυμούν να κατατάξουν τους μαθητές με σκοπό να αφήσουν στην ίδια τάξη αυτούς που πήραν απροβίβαστο βαθμό;
Και εν τέλει, η διεύθυνση του υπουργείου που τόσο επιμελώς προσπαθεί να αποτρέψει την αποτυχία και τη στασιμότητα που αποσκοπεί με τις τελικές εξετάσεις;
Τέλος μένει ένα άλλο θέμα που σκόπιμα άφησα τελευταίο:
Η αξιολόγηση είναι όντως χρήσιμη. Χρήσιμη για αυτούς που ξέρουν να τη αξιοποιούν σωστά.. Ακόμα και οι Βρετανοί οι οποίοι ομολογουμένως έχουν εμμονή με την αξιολόγηση, δεν το παρακάνουν και έχουν μόνο μια εξεταστική στη Γ' γυμνασίου και στο τέλος του Λυκείου. Η πρώτη έχει ως σκοπό την απόκτηση των βασικών γνώσεων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η δεύτερη την εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Ενώ εμείς ταλαιπωρούμε, αγχώνουμε και κουράζουμε τους έφηβους, που είναι ήδη, αποδεδειγμένα, οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Κύπριοι (12 μέχρι 15 ώρες εργασίας καθημερινά) για να εξυπηρετήσουμε τι; Την αγορά και τον εργοδότη, που δεν θα κοιτάξει να δει το απολυτήριο όταν θα έχουν ήδη από δύο πτυχία και τρία μεταπτυχιακά; Τέλος, αν τα πανεπιστήμια θέλουν να επιλέξουν τους μαθητές που θα εισάγουν ας το πράξουν οι ίδιοι και να μη χρησιμοποιείται το εκπαιδευτικό σύστημα με ωφελιμιστικό τρόπο. Ας δοθεί επιτέλους ο διδακτικός χρόνος προς μια πιο ανθρωπιστική παρά ωφελιμιστική παιδεία, και ας επιτραπεί στον εκπαιδευτικό να συμπεριφέρεται ως παιδαγωγός.
Όχι στις άσκοπες εξετάσεις λοιπόν.
*Εκπαιδευτικός
