ΤΗΣ ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΣΙΕΚΚΕΡΗ*
Επιτέλους! Και μια άσπρη μέρα. Επιτέλους, τους βρήκαμε . Τελικά βρήκαμε τους ένοχους για την οικονομική κρίση και την διάλυση του κράτους. Τόσο καιρό κάτω απ’ την μύτη μας ήταν … αυτοί οι μπαμπούλες Ε.Ε. που στοιχίζουν στο κράτος ένα σωρό λεφτά … ναι ,ντε, για τους καθηγητές μιλάμε… για αυτούς τους ακαμάτηδες που τόσο καιρό στο κουρμπέτι τίποτα δεν κάνουνε για την παιδεία αυτού του τόπου… τίποτα δεν αξίζουνε… Όλος ο κόσμος έχει να το λέει… γονείς, μαθητές , βουλευτές, δημοσιογράφοι που κάθε τρεις και λίγο βγαίνουν στα κανάλια με δακρύβρεχτες ιστορίες για κακοποιημένους μαθητές και για «αμπάλατους» εκπαιδευτικούς που απλά δεν ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους,για αυτούς που έχει στο στόμα της η κάθε Κατίνα της γειτονιάς και όχι μόνο…
Αυτοί μονίμως στο στόχαστρο. Κάθονται όλη μέρα… πληρώνονται 2 μήνες το καλοκαίρι και κάθονται . Έχουν 15 μέρες διακοπές τα Χριστούγεννα και άλλες τόσες το Πάσχα. Και τι κάνουν δηλαδή; Είδαμε τα χαΐρια τους.. Πάτο πιάνουν οι μαθητές μας σε όλα τα μαθήματα. Οι χαραμοφάηδες οι εκπαιδευτικοί…. Αυτοί που με τους ψηλούς μισθούς και τις πολλές κενές φορτώνουν το κράτος με ένα σωρό βάρη και ασήκωτα έξοδα . Αυτοί που με την απαλλαγή από διδακτικές περιόδους , άκουσον άκουσον στοιχίζουν στο κράτος 10, 941,883 ευρώ ετησίως…. (Παρεμπιπτόντως και εντελώς στο άσχετο, οι μισθοί των βουλευτών , τα bonus τους , οι λιμουζίνες τους και όλα τους τα καλούδια πόσα στοιχίζουνε στο κράτος; Οι πολλαπλές συντάξεις και τα εφάπαξ εμίρηδων πόσα μας καίνε; « Τζείνοι παπάες, τζείνοι τατάες..» έλεγε πάλι η μακαρίτισσα η γιαγιά μου… Θεός σχωρέστην… με τις πλεξούδες πήγε… απόφυγε και το τζάμπα κούρεμα. )
Χρόνια τώρα είναι οι καθηγητές στο στόχαστρο … το εύκολο θύμα. .Δώστου να ξεσαλώνουν περίπου οι πάντες εις βάρος των καθηγητών. Να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους με ένα πρωτοφανές μίσος και κακία… Ένα έχω να πω. Τόπος που δεν σέβεται τους δασκάλους του και το τι προσφέρουν στα παιδιά του μέλλον δεν έχει.. Δεν είναι να απορείς με την έξαρση της παραβατικότητας στα σχολεία. Οι μαθητές έρχονται προετοιμασμένοι κατάλληλα από το σπίτι , λέγοντας ότι αυτοί που είναι απέναντι τους παίρνουν άδικα πανύψηλους μισθούς και το κλασσικό πλέον « αυτοί που κάθονται δύο μήνες το καλοκαίρι.» Πώς να σεβαστούν τον εκπαιδευτικό απέναντι τους που πολλές φορές τους υποδεικνύει την ανάγκη σεβασμού σε θεσμούς και κανόνες ενώ τον σκέφτονται έτσι; Νιώθουν ότι αφού «καλοπληρώνεται» ο καθηγητής τους , πρέπει και να ανέχεται να τον βρίζουν, να τον απειλούν και να τον μειώνουν …. Πάντα με μια λανθασμένη εικόνα στο μυαλό του το παιδί..
Πόσοι αλήθεια, από σας , συνάδελφοι καθηγητές, ακούσετε ποτέ ένα έστω μικρό ευχαριστώ από τους γονείς για το μόχθο σας κάθε μέρα μπροστά από τα έδρανα; Αν τα παιδιά πετύχουν σε κάθε μορφής βαθμολογία και εξετάσεις είναι γιατί είναι έξυπνα και το κατάφεραν μόνα τους, αν αποτύχουν είναι γιατί τους έτυχε « άσχετος καθηγητής». Ταυτόχρονα ο τύπος έχει εδώ και καιρό αμοληθεί, ναι, αυτή είναι η λέξη, εναντίον μας. Από τις σατιρικές εκπομπές μέχρι και καθημερινά « talkshow» , οι πάντες εκφράζουν την άποψη ότι οι καθηγητές δεν ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Είναι αυτοί που παραφέρονται, που δεν έχουν κοινωνικές ευαισθησίες ( αυτό το δεύτερο σε μια κοινωνία που πολλάκις επιδεικνύει ευαισθησία και αντοχές δεινοσαύρων), που αρνούνται να εισάγουν καινοτομίες κτλ.
Ταυτόχρονα το αληθινό έργο απέχει παρασάγγας από όσα λέγονται. Οι εκπαιδευτικοί στον 21 αιώνα καλούνται να παίξουν ρόλους που δεν τους αρμόζουν και για τους οποίους δεν είναι ούτε καν εκπαιδευμένοι. Πόσες φορές δεν έτυχε να χρειαστείτε, συνάδελφοι ,να παίξετε τον ρόλο του αστυνομικού, του δικαστή, του ψυχολόγου, του «πελεκάνου», του καθαριστή και του σωματοφύλακα; Θυμάμαι κάποτε στις αρχές του διορισμού μου στην επαρχία όταν οι μαθητές συγκρούονταν τόσο συχνά στο διάλειμμα και πιάνονταν στα χέρια που σε κάποια φάση στην προσπάθεια μου να τους συμφιλιώσω , έφαγα και μια αδέσποτη. Εμ, καλά να πάθω, εδώ που τα λέμε. Τότε ένας μαθητής με πήρε παραπέρα και με πολύ σοβαρό ύφος μου είπε «Κυρία ,μην ανακατεύεσαι πολύ… δακάτω εμείς έτσι παίζουμε..»
Πόσες φορές λοιπόν χρειάστηκε για την προετοιμασία σχολικών γιορτών και εκδηλώσεων να χρησιμοποιηθούν, όχι μόνο οι ώρες μείωσης , αλλά και δεκαπλάσιες παραπάνω; Αλλά βέβαια ,αυτές πάνε μέσα , αυτές πάνε στον κορβανά που πάνε όλα τα υπόλοιπα όπως π.χ. οι προσαυξήσεις μας ή τα εφάπαξ μας ή οι επιστροφές χρημάτων από τις κοινωνικές ασφαλίσεις μετά την μονιμοποίηση μας…. Τι να πούμε πια; Ακούσαμε για ώρες απαλλαγής που έχουν οι εκπαιδευτικοί …. Η μισή, ας την πούμε, αλήθεια… αυτή η αλήθεια που πάνω της ορμάνε οι γύπες της κοινής γνώμης να φάνε ψοφίμι να χορτάσουνε. Ας πούμε και την άλλη μισή αλήθεια…. Αυτήν που επιβάλλεται έστω και την υστάτη να βγει προς τα έξω το συνδικαλιστικό μας κίνημα και να πει… Να πει για τα πολλαπλά καθήκοντα που έχουν οι υπεύθυνοι τμημάτων που τρέχουν μονίμως και δεν φτάνουν, από τις ώρες υπευθύνου, την επικοινωνία με τους γονείς, την προσωπική επαφή με τον κάθε μαθητή, την επιτήρηση των τμημάτων σε όλες τις σχετικές γιορτές , το μάζεμα χρημάτων όπου πολλές φορές χρειάζεται να βάλουν και μικροποσά από την τσέπη τους και το τρέξιμο για το μάζεμα των δικαιολογητικών απουσιών των μαθητών. Όλα αυτά αν σου τύχει καλό τμήμα … αν σου τύχει τμήμα δύσκολο κλάφτα…
Να μιλήσω για τις θεατρικές παραστάσεις , τις μουσικές και άλλες εκδηλώσεις , τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς όπως η μαθηματική ολυμπιάδα , τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τα τόσα άλλα που αποτελούν βασικό πυρήνα της ζωής του σχολείου και που χρειάζονται ώρες και ώρες για να γίνουν; Όλα αυτά που ο κάθε εκπαιδευτικός διεκπεραιώνει με κέφι και χωρίς παράπονο και που αντιστοιχούν σε τεράστιο χρόνο που σίγουρα σε καμία των περιπτώσεων δεν καλύπτεται από τις απαλλαγές που έχει ή σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν έχει καν…
Στάσου ρε φίλε, ως εδώ …. Που λέει και μια φίλη μου εκ της Ελλάδος ορμώμενη… Όχι και να μας την πούνε και από πάνω. Όσο για τις μειώσεις λόγω του χρόνου υπηρεσίας , ας κάτσουνε οι κύριοι εκ των άνωθεν να υπολογίσουν και τον χρόνο προετοιμασίας του κάθε εκπαιδευτικού, την προετοιμασία και την διόρθωση δοκιμίων, φυλλαδίων και άλλου εκπαιδευτικού υλικού και μετά μιλάμε…. Να μιλάμε καθαρά, όμως ,όταν γίνει αυτό και όχι με μισόλογα…. Όσο για τα περί «τεχνολογίας και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών» ας ρίξουν αυτοί που τα λένε μιαν ουσιαστική ματιά στον εξοπλισμό του κάθε σχολείου … και μετά βλέπουμε… Ας έρθουν και κανένα περίπατο από τα σχολεία να δούνε την καθημερινότητα τους, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί κάθε μέρα… και μετά ας πούνε. Εύκολο είναι και να κατακρίνεις και να καυτηριάζεις … φτάνει να ξέρεις όμως τι λες. Πόσοι δημοσιογράφοι, αλήθεια, βλέπουν τα πράγματα αντικειμενικά όπως οφείλουν να τα βλέπουν; Πόσοι από αυτούς που σοφίζονται διάφορα περί εκπαιδευτικής αλλαγής έρχονται στα σχολεία και βλέπουν την πρακτικότητα αυτών που θέλουν να εφαρμόσουν; Εδώ το μάθημα των αγγλικών πάνε να εκπαραθυρώσουν , στα άλλα θα κολλήσουνε;
Συνεχίζουν πλέον επίσημα οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου να είναι οι ιδρυτές της εταιρίας « Μπαμπούλες Ε.Ε.» Να τους αντιμετωπίζουν όλοι σαν τους τελευταίους των Μοικανών ή σαν μονόφθαλμους Κύκλωπες άρτι αφιγμένους από μια καινούργια Οδύσσεια. Στην αντίστοιχη ταινία « Μπαμπούλες Α.Ε», οι μπαμπούλες είναι τα τέρατα που τρομάζουν τα παιδιά συλλέγοντας τις κραυγές τους. Επώνυμα , πλέον οι πάντες μας βλέπουν σαν μπαμπούλες, φαγάνες….. κτλ. Καιρός είναι κάποιες αλήθειες να ειπωθούν, κάποια πράγματα να μπουν στην θέση τους και κάποιοι ( όσοι πρέπει πάντοτε ) να τρομάξουνε…. Αφού το έχουμε το όνομα, ας έχουμε και την χάρη.
*Εκπαιδευτικός Μέσης
