ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ*
Περί οροφών ο λόγος λοιπόν. Στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εσχάτως φαίνεται να ανακάλυψε η κυβέρνηση, εντάσσεται και το δόγμα των οροφών στη χρηματοδότηση των αναγκών για την εκπαίδευση. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, θα υπάρχει ένας προ-εγκριμένος προϋπολογισμός, με βάση τον οποίο θα γίνεται και ο οικονομικός σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας για την κάθε σχολική χρονιά.
Δε θα αναλύσω το λόγο που φτάσαμε σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις, αν και η αφορμή ανάγεται στην οικονομική κρίση και το μνημόνιο που ακολούθησε. Βέβαια η κυπριακή κοινωνία αντέδρασε όπως συνήθως, με το σύνδρομο του χρυσόψαρου, ξεχνώντας ποιοι την οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση (λάθος χειρισμοί κυβέρνησης και κεντρικής τράπεζας, κακοδιαχείριση τραπεζών, μίζες κτλ). Έτσι αντί να αναζητηθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αφορίζονται όσους έχουν το ‘θράσος’ να αντιστέκονται στις πολιτικές λιτότητας ειδικά στο χώρο της εκπαίδευσης.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών, άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά και σε βάρος της ποιότητας του αγαθού της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα:
Πολλαπλασιάστηκαν τα τμήματα των 25 μαθητών. Μεθοδεύονται μεταγραφές και μετακινήσεις μαθητών, για να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερες τάξεις των 25. Προφανώς μια απλή διαίρεση, εκπαιδευτικός δια 25 αντί δια 18 ή 19, μας παρουσιάζει ενδεικτικά και το χρόνο που μπορεί να διαθέσει ο εκπαιδευτικός για κάθε μαθητή.
Αφαιρέθηκαν πολλές από τις ώρες ενίσχυσης των αδύνατων μαθητών. Αυτοί οι μαθητές μένουν στην τάξη κάνοντας το αποτέλεσμα της προηγούμενης διαίρεσης, όσο αφορά το χρόνο που ο εκπαιδευτικός μπορεί να διαθέσει σε κάθε μαθητή, ακόμα πιο μικρό, αφού εξ ορισμού οι αδύνατοι μαθητές χρειάζονται αρκετό από το χρόνο του εκπαιδευτικού.
Μείωση της στήριξης των μαθητών της ειδικής εκπαίδευσης, αφού σύμφωνα με οδηγία, ο χρόνος μετακίνησης των ήδη κατακερματισμένων σε πολλά σχολεία, εκπαιδευτικών της ειδικής εκπαίδευσης αφαιρείται από το χρόνο των μαθητών!
Στα σχολεία στέλνονται αντικαταστάτες εκπαιδευτικοί μόνο σε απουσίες εκπαιδευτικών μεγαλύτερες των τριών ημερών! Με αυτό τον τρόπο το κράτος γλυτώνει κάποιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο και οι μαθητές κάποιες χιλιάδες ώρες μαθήματος! Παράλληλα με την αλλαγή του καθεστώτος εργοδότησης των συμβασιούχων εκπαιδευτικών, πάλι για να εξοικονομηθούν κάποιες χιλιάδες, είχε ως αποτέλεσμα λόγω των αλυσιδωτών μετακινήσεων, να υπάρχουν τμήματα που έχουν αλλάξει μέχρι και τέσσερις εκπαιδευτικούς μέσα σε ένα μήνα! Κατά τα άλλα η σχολική χρονιά, ξεκίνησε και συνεχίζεται ομαλά!
Σκόπιμα δεν έχω αναφέρει τη συνδικαλιστική πλευρά, της επιχειρούμενης αλλαγής και στο καθεστώς εργοδότησης των εκπαιδευτικών, αφού θεωρώ δεδομένο και αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων να προασπίζονται τα κεκτημένα τους. Κυρίως όταν η τροποποίησή τους, επιχειρείται μονομερώς και χωρίς συζήτηση ή διαβούλευση. Αν κάποιοι άλλοι προτιμούν να βολεύονται και να μην αντιδρούν, ας το κάνουν. Μια αυτοκριτική πάντως δε θα έβλαπτε.
Σκόπιμα επίσης δεν έχω αναλύσει ούτε τις διαφορές απόψεων και χειρισμών, ΠΟΕΔ και Ομοσπονδίας Γονέων, τουλάχιστον όπως αυτές διαφαίνονται μέσα από την παρουσία τους στα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Θεωρώ όμως δεδομένη, την έγνοια και την αγωνία και των δύο πλευρών για το καλό των παιδιών μας, και για την αναβάθμιση και βελτίωση της ποιότητας εκπαίδευσης του δημόσιου σχολείου. Είμαστε λοιπόν, υποχρεωμένοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, να βρούμε μέσο και τρόπο επικοινωνίας και συνεργασίας. Άλλωστε είμαστε άλλωστε υπόλογοι στα παιδιά μας.
Είναι θεωρώ ξεκάθαρο σε όλους: Εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία ότι οι πολιτικές λιτότητας και οροφών στην εκπαίδευση αλλά και η μονομερής λήψη αποφάσεων για διάφορα εκπαιδευτικά θέματα, από την επίσημη πλευρά μόνο ζημία μπορεί να προκαλέσει στην ποιότητα της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης. Να ξεκαθαρίσω ότι ο εξορθολογισμός εκεί και όπου χρειάζεται είναι θεμιτός. Παράλληλα όμως εκεί και όπου υπάρχουν τεκμηριωμένες εκπαιδευτικές ανάγκες, αυτές πρέπει να καλύπτονται και ο προσανατολισμός πρέπει να βρίσκεται στη βελτίωση της ποιότητας μάθησης και όχι στη δήθεν δημοσιονομική εξυγίανση. Αν κάποιοι θέλουν να αντιμετωπίζουν την παιδεία σαν ένα απλό λογιστικό αριθμό στον προϋπολογισμό, τότε πολύ φοβάμαι ότι η δημόσια εκπαίδευση θα πληγεί (αν δεν έχει πληγεί ήδη) ανεπανόρθωτα και φαινόμενα όπως τα πρόσφατα περιστατικά παραβατικότητας, θα είναι μόνο η αρχή του παγόβουνου.
*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ, Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ
