ΤΗΣ ΕΛΠΙΝΙΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗ*
Με αφορμή την κρίση που ξέσπασε στο νησί σχετικά με την εκπαίδευση λέχθηκαν και γράφτηκαν αρκετά. Τα περισσότερα, δυστυχώς, στη βάση μίας κοινής συνισταμένης, των αριθμών. Παρατίθενται στοιχεία, πολλές φορές με λάθος ερμηνεία, για τον αριθμό των διδακτικών και μη διδακτικών ωρών των εκπαιδευτικών, για τον αριθμό των συνδικαλιστικών ωρών, για τον αριθμό των ωρών για τις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην εκπαίδευση κτλ. Σκοπός της ανάλυσης των συγκεκριμένων στοιχείων είναι να αποδειχθεί πως δαπανείται μεγάλος αριθμός χρημάτων για την εκπαίδευση και κατά συνέπεια να τεκμηριωθεί ότι χρειάζεται να γίνουν αποκοπές στο όνομα του «εξορθολογισμού».
Ανάγεται κατ’ αυτόν τον τρόπο σε φιλοσοφία της εκπαίδευσης ο ισολογισμός του κράτους. Πρώτιστη φροντίδα οι αριθμοί, όχι ο μαθητής, όχι ο άνθρωπος. Το όραμα για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο που προάγει τον σεβασμό στον άνθρωπο και έχει «ως βασικό στόχο να οργανώνει, εξασφαλίζει και προσφέρει σε όλα τα παιδιά-ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, χώρα προέλευσης, οικογενειακή κατάσταση, κοινωνικό υπόβαθρο και πνευματικές δυνατότητες – τέτοιες ευκαιρίες, ώστε να αναπτύσσονται ισόρροπα στον γνωστικό, συναισθηματικό και ψυχοκινητικό τομέα» το οποίο είναι γραμμένο στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού έχει παραμεριστεί.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις προεκλογικές του διακηρύξεις είχε τονίσει την ανάγκη για αποκατάσταση του κύρους της παιδαγωγικής διαδικασίας, μέσα από την αναβάθμιση του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού. Είχε αναγνωρίσει, επίσης, ότι καμιά εκπαιδευτική αλλαγή ή μεταρρύθμιση δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας αν δεν αποκαθιστά το κύρος και το λειτούργημα των εκπαιδευτικών. Η στάση αυτή δυστυχώς έχει αντιστραφεί από αρκετούς εκπροσώπους του κράτους, οι οποίοι τάχθηκαν πλέον στην προσπάθεια υποβάθμισης του έργου του εκπαιδευτικού για να δικαιολογηθούν τα νέα μέτρα που εξυπηρετούν τους αριθμούς.
Κατά παράδοξο τρόπο, την ίδια αντιμετώπιση λαμβάνουν οι εκπαιδευτικοί και η εκπαίδευση από τον προκαθήμενο της εκκλησίας. Ο θρησκευτικός ηγέτης του τόπου ακολουθώντας τον νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό που επιδιώκεται στην παιδεία, δεν ανησυχεί ούτε για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών ούτε για τη διαμόρφωση πνεύματος αλλά για τους αριθμούς, μη διστάζοντας να προβεί ακόμη και σε χαρακτηρισμούς για τους εκπαιδευτικούς.
Η αντιπαράθεση των δύο πλευρών στη βάση αριθμητικών και στατιστικών δεδομένων δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό που πρέπει να συμφωνηθεί αρχικά είναι η φιλοσοφία της εκπαίδευσης: «Ποιον άνθρωπο θέλουμε;». Στη συνέχεια να αναπτυχθούν οι σκοποί και οι στόχοι της και τέλος να διαμορφωθεί το σχέδιο εφαρμογής. Όχι αντίθετα. Δεν προχωρούμε σε αποσπασματικές αλλαγές στην εκπαίδευση αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση. Προβαίνουμε σε ουσιαστικές αλλαγές. Επενδύουμε στην παιδεία, στο ανθρώπινο δυναμικό, στο μέλλον. Δημιουργούμε όραμα, που τόσο έχει ανάγκη η νεολαία μας. Για να ευημερήσει ο τόπος πρέπει να ευημερήσει ο άνθρωπος.
*Διδάκτωρ Εκπαιδευτικής Διοίκησης
Πρόεδρος Α.Κί.ΔΑ. Λάρνακας
