ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΑΤΣΕΛΛΗ ΖΑΧΑΡΙΑ*
Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ) προχώρησε εν ονόματι του «εξορθολογισμού» από τις 2 του Ιούλη 2018 σε μονομερείς αποφάσεις, που ισοδυναμούσαν με κατάλυση του δημοκρατικού θεσμικού διαλόγου και κατάργηση θεσμοθετημένων συμφωνιών που δομούν τον διδακτικό χρόνο των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (που είναι ένα μέρος του εργάσιμου χρόνου των εκπαιδευτικών) με ταυτόχρονη επίθεση κατά των Εκπαιδευτικών Οργανώσεωνσε μια προσπάθεια να περάσουν ανενόχλητοι τις αποφάσεις τους αλλά κυρίως να καλύψουν τις αδυναμίες τους:
α. Για να στελεχώσουν τα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία με νέο προσωπικό, παρόλο που υπάρχουν εκατοντάδες νέοι μαθητές στη Δημοτική Εκπαίδευση, δεκάδες νέες εγκρίσεις μαθητών για παροχή ειδικής αγωγής, κτλ.
β. Για να δώσουν λύσεις στα χρονίζοντα και σοβαρά ζητήματα του δημόσιου σχολείου αρχίζοντας από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ώστε να έχουν μακροπρόθεσμες αποδόσεις: αποκλίνουσα/ παραβατική συμπεριφορά μαθητών, αντιμετώπιση λειτουργικού αναλφαβητισμού, εκπαίδευση παιδιών που δεν έχουν ως πρώτη γλώσσα την ελληνική και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες που εντάσσονται στη γενική τάξη, θέματα ασφάλειας&υγείας, κτλ.
Πολύ απλά η Κυβέρνηση και το ΥΠΠ όντας αδύναμοι και απρογραμμάτιστοι να αντιμετωπίσουν τα πιο πάνω ζητήματα επέλεξαν τη στρατηγική του bail-in (αυτοδιάσωση), δηλαδή κάλυψη των πιο πάνω αναγκών (α.&β.) με ατεκμηρίωτες περικοπές στον διδακτικό χρόνο των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με στόχο τη μείωση του κόστους και όχι τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Παράλληλα, πυροδότησαν σχεδιασμένα μια δημόσια συζήτηση και με τη συμμετοχή του Γ. Ελεγκτή κατά την οποία άρχισε μια ατεκμηρίωτη σύγκριση του ωραρίου εργασίας και των μισθών των δασκάλων με δεδομένα άλλων χωρών που επιστημονικά είναι αβάσιμη, αφού αποτελεί σύγκριση ανομοίων, γεγονός που καλλιέργησε περαιτέρω την τάση απαξίωσης της κοινωνίας απέναντι στον εκπαιδευτικό.
Το ΥΠΠ και η Κυβέρνηση οφείλουν να προχωρήσουν σε διορθωτικές κινήσεις. Επείγει η εφαρμογή ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για το εκπαιδευτικό σύστημα, που θα στηρίζεται σε παιδαγωγικά επιχειρήματα και επιστημονική τεκμηρίωση, που θα λαμβάνει υπόψη τα νέα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα, τη νέα σύνθεση της σχολικής τάξης και θα προχωρεί σε τεκμηριωμένη και στοχευμένη κατανομή πόρων για όλους τους τομείς του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας (Σχολικές Εφορείες, Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Τεχνικές Υπηρεσίες, Πολιτιστικές Υπηρεσίες, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, κτλ.) με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης από το δημόσιο σχολείο εκπαίδευσης. Στρατηγικές του τύπου bail – in στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ισοδυναμούν με επιδείνωση των προβλημάτων που την ταλανίζουν σήμερα και προδιαγράφουν γενικότερα την πτωτική πορεία του δημόσιου σχολείου.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης
